فیلم کرم زدن کرم افتادن خلخالی (+18) | لحظات آخر عمر خلخالی
فیلم کرم افتادن خلخالی (+18) و فیلم کرم زدن خلخالی و بوی تعفن خلخالی هنگام مرگ اپارات لحظات آخر عمر خلخالی و مرگ خلخالی در بیمارستان در ادامه مطلب.
مرگ آیت‌الله صادق خلخالی در ۷۷ سالگی یادآور خاطراتی است که نمی‌توان نادیده‌شان گرفت. او قاضی اعدام لقب گرفته بود و از سال ۱۹۷۹ تبدیل به یکه‌تاز این میدان شد و اولین گام‌ها را از پشت‌بام مدرسه‌ای برداشت که بنیانگذار انقلاب در آنجا بود.»
گاردین درباره حاکم شرع و شایعات کرم افتادن و کردم زدن خلخالی می‌نویسد: «او پسر یک پیشه‌ور فقیر بود، جایی در نزدیکی خلخال و برای همین هم به این نام مشهور شد، او نیز همچون مردان جوان آن منطقه به مدارس مذهبی رفت که جایگزینی بود برای آموزش و پرورش و از آن مدرسه در هیبت یک مرد مجاهد و مبارز در دهه ۵۰ بیرون آمد، او نیز همچون بخش اعظمی از روحانیون مخالف رژیم شاه بود.
او پنج روز پس از بازگشت آیت‌الله خمینی از پاریس در فوریه ۱۹۷۹ حاکم شرع شده بود و تا نوامبر همان سال تقریبا ۵۵۰ نفر بنابر حکم او و بدون اینکه فرصتی برای حضور وکیل و دادستان در اختیارشان قرار بگیرد، محکوم به اعدام شدند. این روند و قدرت مطلق تا سال‌ها ادامه داشت، در ماه مه سال ۱۹۸۰ به عنوان رییس ستاد مبارزه با مواد مخدر انتخاب شد و این اصلا به معنای کم شدن قدرت او نبود. او در طی چند هفته آغازین کارش حکم اعدام ۱۲۷ نفر را صادر کرد که در پایان ماه اوت این تعداد به ۲۰۰ نفر رسید و شنیده‌ها حاکی از این است که او در این میان احکامی را هم برای زندانیان سیاسی چپ که اعتصاب غذا هم کرده بودند، صادر کرد. با این حال این چیزی نبود که حاکم شرع را راضی کند و او در مجلس شورای اسلامی ایران استعفای خودش را از این سمت اعلام کرد. با وجود حمایت‌های بنی‌صدر از قاضی اعدام، حضور او در این سمت جدید حاشیه‌هایی را به همراه داشت که دیگر فایده‌ای نداشت. در سال‌های بعد هم این روند ادامه داشت و او معتقد بود هر مسلمانی می‌تواند یک شارع باشد و تشریفات دردسرساز برای اعدام و محاکمه معاندین لازم نیست.
در سال ۱۹۸۲ آیت‌الله خمینی فرمان هشت ماده‌ای را صادر کرد که جلوی اعدام‌ها و احکام‌های خشونت‌آمیز بی‌رویه و زیر پا گذاشتن حریم خصوصی مردم را بگیرد. اما میراث خلخالی همان محاکم اسلامی بود که دیگر کار خودش را کرده بود. او دیگر قدرت سابق را نداشت، سال ۱۹۸۴ به عنوان نماینده مردم قم به مجلس شورای اسلامی ایران راه یافت و کمی بعد یعنی در سال ۱۹۸۹ و همزمان با درگذشت بنیانگذار انقلاب دوباره به چهره‌های تاثیرگذار انقلاب ایران نزدیک شد. او شاید می‌خواست به روزهای اوجش در ابتدای انقلاب بازگردد اما هرگز نتوانست، حتی درست زمانی که تصمیم گرفت از موج اصلاح‌طلبی حمایت کند. او در انزوای سیاسی مطلق فوت کرد.»
درباره خلخالی نوشت: «او آرزو کرده بود در حین جهاد بمیرد، اما در بستر بیماری مرگ به سراغش آمد.»
فکر کنم در عمیق ترین جای جهنم سکنا گزیده. لعنت خداوند بر روح کثیف اش.